Όχι άλλα μοντέλα...

Πριν μερικές εβδομάδες γράφαμε  στο antinews: «Όχι άλλους ηθοποιούς λοιπόν. Όχι άλλες μοντέλες και χαζογκόμενες.
Όχι άλλα κομματόσκυλα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους».


Ήταν η έκφραση της λαϊκής οργής για τα όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η κάθε δευτεράτζα στον επαγγελματικό της χώρο, με κάποιο μαγικό τρόπο προτείνεται στα κόμματα κι αυτά φτιάχνουν ψηφοδέλτια βάζοντας μέσα και τα «νούμερα». Όλα τα κόμματα, και η ΝΔ, και το κέντρο και οι παρατάξεις της Αριστεράς. Όλοι τους υποκύπτουν στο λαϊκισμό. Στην ευκολία, στα «ονόματα» και στους «επώνυμους» ασχέτως αν οι περισσότεροι είναι... στερημένοι από μυαλό.

Ας ρίξουμε μια ματιά στα ψηφοδέλτια και θα δούμε πόσοι και πόσοι προβεβλημένοι «πουλάνε» το όνομά τους ή την παρουσία τους στις κοσμικές στήλες των εφημερίδων και συνήθως γίνονται βουλευτές.

Μόνο και μόνο ότι λαμβάνουν μέρος στις εκλογές της επόμενης εβδομάδας σχεδόν 60 δημοσιογράφοι, καταλαβαίνει κανείς πώς γίνονται οι επιλογές. Μα καλά; Τους αλήτες, ρουφιάνους, δημοσιογράφους, θα ψηφίσουν οι πολίτες; Τους βρίζουν και μετά τους κάνουν βουλευτές, ευρωβουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους;

Βλέπουμε μοντέλα και πρώην ανθυποσελέμπριτι που ικετεύουν για ένα μονόστηλο στα κοσμικά περιοδικά, να φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια. Πρώην ποδοσφαιριστές να... παίζουν μπάλα στην πολιτική και να θέλουν να γίνουν οι νέοι Ανατολάκηδες και Ζαγοράκηδες. Γιατί όχι; Τι είναι το ποδόσφαιρο; Ένα βρόμικο παιχνίδι όπως και η πολιτική.

Όσο για τους θεατρίνους; Από τέτοιους έχουμε πολλούς. Παίζουν θέατρο στην καθημερινότητά τους, δε θα παίξουν και στη Βουλή;

Έτσι, λοιπόν ο ελληνικός λαός καλείται να ψηφίσει τις επιλογές που έκαναν τα κόμματα. Ασφαλώς και ο καθένας έχει επιλογές, είναι μεγάλος ο αριθμός των υποψηφίων. Όταν όμως, σου «μοστράρουν» το όνομα του «διάσημου» ως κάποιον καθημερινό πολίτη, έναν από εμάς που αξίζει την ψήφο μας λες «γιατί να μην τον ψηφίσω»;

Ασχέτως αν είναι τενεκές ξεγάνωτος που το μόνο που έχει κάνει είναι να κλωτσά μια μπάλα, να βγάζει την κορμάρα έξω, να δείχνει τα σήριαλ και τα θέατρα στα οποία έχει παίξει. Ή να πουλάει τις γνωριμίες με το σύστημα, όπως κάνει κάθε καλός δημοσιογράφος.

Και κάπως έτσι η Βουλή χρόνο με το χρόνο ευτελίζεται όλο και περισσότερο. Ενώ από την άλλη άξιοι άνθρωποι, πετυχημένοι σε διάφορους κλάδους που έχουν να προσφέρουν στον άνθρωπο και την πατρίδα, μένουν απ' έξω από τα ψηφοδέλτια. Χάνει η πολιτική, χάνει και η κοινωνία.

Μα καλά δεν έχει η Ελλάδα άξια τέκνα που διαπρέπουν στη χώρα τους και στο εξωτερικό; Δεν υπάρχουν πατριώτες που έχουν τριφτεί στην καθημερινότητα, που έχουν κολλήσει ένσημα; Που ξέρουν να διοικήσουν έστω κι ένα... περίπτερο;

Γιατί δηλαδή θα πρέπει να πορεύεται η χώρα με άσχετους, τεμπέληδες ή στην καλύτερη περίπτωση «ονόματα»; Και τι σχέση μπορεί να έχει ένα μοντέλο, μια ηθοποιός ή ένας ποδοσφαιριστής με τη διοίκηση της χώρας;

Θα πει κανείς: Και με τους δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς που έχουμε τόσα χρόνια είδαμε προκοπή; Ασφαλώς κι έτσι είναι. Όμως, γιατί να πέφτει ακόμη χαμηλότερα η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας;

Γιατί πρέπει να μας σερβίρουν τα κόμματα το... μαλακό ψωμί που δεν έχει καμιά ουσία κι εμείς να το τρώμε αμάσητο; Και μετά να μετανιώνουμε για την επιλογή μας;

Γι' αυτό, λοιπόν, στους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων λέμε ξανά: «Όχι άλλα χαζομοντέλα. Όχι άλλους διάσημους ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς, τραγουδιστές. Και όχι άλλους ανεπάγγελτους και σουλατσαδόρους που βλέπουν την πολιτική ως μια ευκαιρία να κονομήσουν και να κάνουν και κανένα ρουσφέτι.»

Έρχεται κάποια στιγμή η ώρα που ο λαός πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να εκπροσωπείται από «λίγους» που μετά βρίζει ή από άξιους, βιοπαλαιστές της ζωής, πετυχημένους και κοσμογυρισμένους, με κουλτούρα διεθνιστική αλλά ταυτόχρονα με αγάπη για την Ελλάδα μας. Στις 25 Γενάρη έχουμε μια ευκαιρία ακόμη να κάνουμε το χρέος μας χωρίς να κρυβόμαστε στο βρακί κάθε μοντέλου, στο σώβρακο κάθε ποδοσφαιριστή ή στην πένα κάθε δημοσιογράφου.